Ὁ Ὅσιος Ρωμανός καταγόταν ἀπό τήν πόλη Ρωσό τῆς Κιλικίας, ἀλλά διῆλθε τόν βίο τῶν εὐσεβῶν ἀγώνων του στήν Ἀντιόχεια. Ἐκεῖ, στούς πρόποδες ἑνός βουνοῦ, ἔκτισε μικρό κελί, στό ὁποῖο ἀσκήτευε. Γιά τήν ὁσιότητα τοῦ βίου του, ὁ Θεός τοῦ ἔδωσε πλούσια τήν Χάρη του καί τόν τίμησε μέ τήν δύναμη τῆς θαυματουργίας. Ἡ φήμη τῆς ἁγιότητάς του ἔφερε πρός αὐτόν πλήθη πιστῶν, πού ζητοῦσαν τήν εὐχή καί τήν εὐλογία του. Ἔτσι πολλές φορές ὁ Ὅσιος θεράπευε πολλούς πού ἔπασχαν ἀπό βαριές ἀσθένειες καί μέ τήν προσευχή του ἀπέκτησαν παιδιά πολλές στεῖρες γυναῖκες.
Τό χάρισμα τῆς θαυματουργίας, μέ τό ὁποῖο τόν προίκισε ὁ Θεός, δέν τόν ὁδήγησε ποτέ στήν ὑπερηφάνεια. Ἀντίθετα μάλιστα. Συχνά ὁ Ἅγιος ἐπαναλάμβανε τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, πού ἀναφέρει ὅτι ἐκεῖνος πού νομίζει ὅτι στέκεται, ὀφείλει νά προσέχει νά μήν πέσει. Καί ἔλεγε, ἐπίσης, ὅτι τό σπουδαῖο δέν εἶναι νά κάνεις θαύματα, ἀλλά νά ἐργάζεσαι τήν δικαιοσύνη καί νά φυλάττεις τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι, ἀφοῦ ἔζησε ὁ Ὅσιος Ρωμανός, κοιμήθηκε μέ εἰρήνη.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx