Γράφει ο Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης π. Μιχαήλ Σαντοριναίος.

Μία δύση και μία ανατολή μάς περιγράφει με την θεοκίνητη γραφίδα του ο Ευαγγελιστής Μάρκος σήμερα.
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς περιγράφει την τραγικότερη και βαρβαρότερη δύση της ιστορίας –την Μεγάλη Παρασκευή– (Μάρκ. ιε΄ 43-47) και συνάμα την πλέον χαρούμενη και πλέον φωτεινή ανατολή της αιώνιας ημέρας της βασιλείας του Θεού –της Κυριακής του Πάσχα.
Ο Ήλιος, το λαμπρότερο αυτό δημιούργημα του ορατού κόσμου καταντροπιασμένος, κατάκοπος, κατακόκκινος πορφύρωνε την Aγία Γη της Παλαιστίνης και δάκρυζε για τους υιούς του Ισραήλ.
Μόλις προ ολίγου είχε αποσύρει τις ακτίνες του για τρεις ολόκληρες ώρες μη αντέχοντας να φωτίζει το πλέον βδελυκτό ανοσιούργημα της ιστορίας (Μάρκ. ιε΄ 33)… Τη σταύρωση του Βασιλέως της δόξης, του Κυρίου Ιησού!
Οι προφητοκτόνοι έγιναν τώρα και θεοκτόνοι. Το άλικο θεανθρώπινο αίμα πότιζε πλέον την Αγία Γη.
Όλες οι αμαρτίες όλων των ανθρώπων όλων των αιώνων συνενούμενες δεν μπορούσαν να συγκριθούν με τη μοναδική Αμαρτία αυτής της ημέρας.
Οι αρχιερείς και οι ιερείς του Ισραήλ με βαμμένα τα χέρια τους στο αίμα του Χριστού πρόσφεραν εκείνη την ημέρα στον Θεό τις πιο κατάπτυστες θυσίες της ιστορίας.
Ο πρώην “εκλεκτός λαός” του Θεού είχε γίνει το εσπέρας εκείνο ο πιο δύσμοιρος και πιο εχθρικός λαός προς τον Θεό!
Οι μαθητές του Χριστού τα είχαν χάσει και πνίγονταν μέσα στην κατάθλιψη της ολιγοπιστίας τους.
Αυτά έβλεπαν τα μάτια των αγγέλων εκείνο το δειλινό!
Αντίθετα τώρα, στο δεύτερο μέρος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής (Μάρκ. ιστ΄ 1-8), ο ιερός Ευαγγελιστής Μάρκος παραλείποντας το Μεγάλο Σάββατο μάς περιγράφει την ανατολή “τῆς μιᾶς τῶν σαββάτων” (Μάρκ. ιστ΄ 2).
Σάββατα ονόμαζαν οι Εβραίοι τις ημέρες της εβδομάδας. Η μία των Σαββάτων, λοιπόν, ήταν η πρώτη ημέρα της εβδομάδας, η ημέρα που πολύ σύντομα οι χριστιανοί ονόμασαν Κυριακή (Αποκ. α΄ 10).
Ο τρισήλιος Τριαδικός Θεός, που είναι το Άπειρο, Άκτιστο και Άδυτο Φως (Ιωάν. α΄ 9), κατά την πρώτη ημέρα της υλικής δημιουργίας έπλασε το φως. “Καὶ εἶπεν ὁ Θεὸς, γενηθήτω φῶς• καὶ ἐγένετο φῶς” (Γεν. α΄ 3).
Την έβδομη ημέρα, ο Άγιος Θεός σταμάτησε να δημιουργεί, αναπαύθηκε, ευλόγησε την ημέρα αυτή και την καθιέρωσε ως ημέρα αγία, ημέρα δική Του. Έτσι καθιερώθηκε το Σάββατο των Εβραίων, η ιερή τους ημέρα. “Καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην, καὶ ἡγίασεν αὐτήν” (Γεν. β΄ 3).
Όταν όμως το Σάββατο των Εβραίων ετάφη μέσα στις αμαρτίες του “εκλεκτού λαού” του Θεού και μάλιστα με την αμαρτία της θεοκτονίας της Μεγάλης Παρασκευής, τότε μέσα απ’ τον τάφο της ιουδαικής θρησκείας ανέτειλε το πανσεβάσμιο Πάσχα του Κυρίου Ιησού, το Πάσχα των χριστιανών, το Πάσχα που είναι το λύτρον της λύπης όλων των ανθρώπων.
Η έβδομη, ιερή ημέρα των Χριστιανών είναι η Κυριακή.
•    Η ημέρα που ο Παντοδύναμος Υιός και Λόγος του Θεού ολοκλήρωσε την αναδημιουργία του νέου ανθρώπου, με τη σταυρική Του θυσία τη Μεγάλη Παρασκευή,
•    κατέπαυσε από των έργων της ανακαινίσεώς του, με τη θεόσωμο ταφή Του το Μεγάλο Σάββατο,
•    και “ἡγίασεν τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην” με την ολόφωτη και αιώνια Ανάσταση του από τον τάφο “ὥσπερ ἐκ παστοῦ”, σαν να έβγαινε δηλαδή όχι από τον τάφο αλλά από νυφικό θάλαμο, την Κυριακή του Πάσχα.
Με τη δημιουργία του κτιστού φωτός ξεκίνησε την υλική δημιουργία Του ο Θεός και με την εμφάνιση του ακτίστου φωτός της Αναστάσεως ξεκίνησε την καινή Του κτίση ο Υιός του Ανθρώπου!
Μέσα λοιπόν απ’ τα γεγονότα που διαδραματίζονται κατά τις δύο αυτές συγκλονιστικές και κοσμοσωτήριες ημέρες της ιστορίας θα προσπαθήσουμε να σταθούμε σε δύο σημαντικά μηνύματα.

1. Πολύ συχνά δεν βλέπουμε σωστά τους ανθρώπους!
•    Τη Μεγάλη Τετάρτη είδαμε την αμαρτωλἠ γυναίκα να μετανοεί έμπρακτα και να επαινείται από τον θείο διδάσκαλο.
•    Τη Μεγάλη Πέμπτη είδαμε τον πρώην μαθητή και πρώην φίλο Ιούδα να γίνεται δούλος και δόλιος συνεργάτης των θεοκτόνων αρχιερέων και του διαβόλου.
•    Τη Μεγάλη Παρασκευή βλέπουμε τους υπόλοιπους μαθητές να διασκορπίζονται και τον ληστή και τον σταυρωτή εκατόνταρχο να ομολογούν πίστη στον Χριστό και να σώζονται!
Ποτέ λοιπόν και κανέναν δεν πρέπει να καταφρονούμε και να περιφρονούμε. Κανένα δεν πρέπει να καταδικάζουμε κρίνοντας την συμπεριφορά του και την πίστη του “κατ’ όψιν”.
Και στα γεγονότα του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος περίλαμπρα αναδύεται η αλήθεια αυτή!
Αυτοί που περιμέναμε και με μεγαλοστομία διατυμπάνιζαν ότι θα μείνουν κοντά στον Χριστό μέχρι τέλους (Ματθ. κστ΄ 33, 35), τον αρνούνται και αυτοί που μέχρι πρότινος κρύβονταν ή δεν εκδηλώνονταν αποκαλύπτονται τολμηροί και γενναίοι.
Να, o «Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» (Μάρκ. ιε΄ 43). Το ίδιο επίσης και ο μέχρι τώρα κρυφός νυχτερινός μαθητής του Κυρίου, ο Νικόδημος.
Παράλληλα, οι Μυροφόρες Γυναίκες “Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη” (Μάρκ. ιστ΄ 1) την μεν Μεγάλη Παρασκευή βρίσκονται κάτω από τον σταυρό του Χριστού μαζί με την Υπεραγία Θεοτόκο και τον Ιωάννη και στη συνέχεια λίγο πριν τη δύση της πιο αμαρτωλής και μαύρης ημέρας της ιστορίας τις βλέπουμε ατρόμητες να παρακολουθούν εταστικά τους δύο άνδρες Μυροφόρους βουλευτές, τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, να κηδεύουν τον Ιησού• “ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται” (Μαρκ. ιε΄ 47).
Και μόλις πέρασε η αργία του Σαββάτου, “διαγενομένου τοῦ σαββάτου ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν” (Μάρκ. ιστ΄ 1).
Τι αποκαλύπτουν όλα αυτά;
Την στιγμή που η κακία, η θεοκτόνος μανία και το ανεξέλεγκτο φονικό πάθος των εχθρών του Ιησού ακόμα κόχλαζε και οι επίσημοι μαθητές Του λούφαζαν κλειδαμπαρωμένοι, ο αριστοκράτης, πλούσιος βουλευτής Ιωσήφ, ο επίσης αριστοκράτης βουλευτής Νικόδημος, αλλά και οι εκ φύσεως δειλές γυναίκες μαθήτριες μυροφόρες, έπαιζαν το κεφάλι τους για τον Ιησού. Αξιοσημείωτο είναι ότι κανείς τους δεν πίστευε ότι θα αναστηθεί γιατί “ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν” (Μάρκ. ιστ΄ 1).
Το “τολμήσας” δηλώνει πως χρειαζόταν πολύ μεγάλη γενναιότητα και ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος και οι Μυροφόρες γυναίκες, για να αποκαλύψουν εκείνη την χρονική στιγμή ότι ήταν με το μέρος του καταδικασμένου Ιησού.
Οι παμπόνηροι Εβραίοι πολύ γρήγορα θα μάθαιναν την επιλογή του συναδέλφου τους που ανήκε στο ανώτατο συνέδριο των Ιεροσολύμων και δεν ήταν καθόλου απίθανο να διακινδύνευε και την θέση του και την περιουσία και την οικογένειά του και την ίδια του τη ζωή.
Πόσα έξοδα έκαναν και ο Ιωσήφ “ἀγοράσας σινδόνα” (Μάρκ. ιε΄ 46) και οι Μυροφόρες γυναίκες που “ἠγόρασαν ἀρώματα”; (Μάρκ. ιστ΄ 1)
Πόσο κόπο! Πόση διακινδύνευση! Πόση λαχτάρα “λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων” (Μάρκ. ιστ΄ 2)!
Όλα αυτά έδειχναν τον ψυχικό πλούτο τους, τη λαχτάρα τους, τον πόθο τους, την αγάπη τους για τον Χριστό και για τη Βασιλεία Του.
Εμείς, αδελφέ μου, έχουμε λερωμένα μάτια και έχουμε συχνά μια απαισιόδοξη ή μεμψίμοιρη ή καθαρά κατακριτική διάθεση και συνήθως θέλουμε να τα βλέπουμε όλα μαύρα…
Πάντοτε όμως υπάρχουν αγαθές ψυχές κρυμμένες που τις γνωρίζει ο Θεός!
Την εποχή του μεγάλου προφήτη Ηλία –μια μαύρη ειδωλολατρική στ’ αλήθεια εποχή– δεν φαίνονταν ούτε στα μάτια του προφήτη πολλοί οι άνθρωπου του Θεού και ο Θεός τού αποκάλυψε πως ήταν επτά χιλιάδες που λάτρευαν τον αληθινό Θεό.
Και όταν γεννήθηκε ο Χριστός, από τα πρώτα βήματα της ζωής Του, υπήρχαν πολλοί αγαθοί, πνευματικοί και καλοδιάθετοι Ισραηλίτες με ανοιχτά τα πνευματικά τους μάτια• “καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν Ἱερουσαλήμ” (Λουκ β΄ 38).
Τέτοιοι αγαθοί–καλοδιάθετοι Ισραηλίτες ήταν και αυτοί που δέχτηκαν επισκέψεις από τους αναστημένους προπάτορες μετά την έγερση του Κυρίου• “καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς” (Ματθ. κζ΄ 52-53).
Και σήμερα αδελφοί μου υπάρχουν μαθητές του Χριστού με όλα τα εξωτερικά προσόντα και φτιασίδια, που στις δυσκολίες λακίζουν και ακούνε τις φοβίες τους, τους επιστήμονες, το ρεύμα της εποχής, τους ανωτέρους τους, τους συναδέλφους τους, την οικογένεια τους την κοσμική που φορτικά τούς πιέζει για να “προστατευτούν” από την Εκκλησία, τη Θεία Κοινωνία, τους ιερωμένους…
Υπάρχουν όμως και πολλοί που δεν δείχνουν θρησκευόμενοι. Που ίσως δεν τηρούν τα τυπικά. Που δεν σου γεμίζουν το μάτι. Που κάποτε δεν μπορείς με τίποτα να φανταστείς… ότι είναι κρυμμένοι μαθητές του Χριστού!
Και αυτοί στις δύσκολες στιγμές ανενδοιάστως ομολογούν τον Χριστό χωρίς περιστροφές!
Αλήθεια! Τι θα δούμε στην ημέρα της κρίσεως! Πόσες ανατροπές!
Για πόσους ο αδέκαστος Κριτής θα έχει αντίθετη γνώμη από τη γνώμη που είχαν οι «καθώς πρέπει» θρησκευόμενοι γι’ αυτούς, ή και από τη γνώμη που είχαν για τον «ενάρετο» εαυτό τους;

2. Τα άλυτα προβλήματα μας τα λύνει ο Θεός
Όποιος βαδίζει για να συναντήσει τον Χριστό, αναμφίβολα θα βρει εμπόδια, δυσκολίες, πειρασμούς, προερχόμενα από τον εαυτό του, τον πονηρό, τον κόσμο, τους κοντινους του, τους δικούς του ανθρώπους. “Τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν!” (Ματθ. ζ΄ 14)…
Το είδαμε και σήμερα με τον Ιωσήφ και τον Πιλάτο.
Αλλά υπάρχουν πολλές φορές δυσκολίες και δοκιμασίες και πειρασμοί που δεν φαίνεται να έχουν λύση.
Τότε τι κάνουμε; Ποια είναι η διέξοδος;
Κοιτάξτε τις Μυροφόρες!
“Καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου;” (Μάρκ. ιστ΄ 3).
Είχαν δει με τι μεγάλη δυσκολία “προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν” (Μάρκ. ιε΄ 46) την Παρασκευή το απόγευμα ο Ιωσήφ μαζί με τον Νικόδημο και κατάλαβαν πως ήταν αδύνατο να τον μετακινήσουν αυτές μόνες τους. “Ἦν γὰρ μέγας σφόδρα.” (Μάρκ. ιστ΄ 4).
Και όμως πήγαιναν!
Δεν φαίνεται λογικό. Όμως η πίστη έχει τη δική της λογική! Βαδίζουν ολοταχώς προς τον ζωηφόρο τάφο.
Πού να ήξεραν και τα άλλα εμπόδια! Ότι ο τάφος ήταν σφραγισμένος και φυλασσόταν από πάνοπλους Ρωμαίους στρατιώτες• “οἱ δὲ πορευθέντες ἠσφαλίσαντο τὸν τάφον σφραγίσαντες τὸν λίθον μετὰ τῆς κουστωδίας” (Ματθ. κζ΄  66).
Οι μαθήτριες του Χριστού αγαπούσαν, ποθούσαν, ασφαλώς προσεύχονταν στον Χριστό!
Και να ο ουρανός δίνει τη λύση!
“Καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος” (Μάρκ. ιστ΄ 4).
Πόσο ο Άγιος Θεός ξέρει να λύνει τα άλυτα προβλήματα των δικών Του! Δεν το είπε; “Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν” (Λουκ. ιη΄ 27).
Και όχι μόνο αυτό! Δίνει πολύ πολύ περισσότερα από όσα εμείς ζητούμε ή και μπορούμε να φανταστούμε! Δύναται “ὑπὲρ πάντα ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν” (Εφεσ. γ΄ 20)!
Απίθανος ο Θεός!!!
Έχεις ένα άλυτο –κατά το ανθρώπινο– πρόβλημα ή πειρασμό ή πάθος. Τον παρακαλείς να το λύσει και όντως όχι μόνο το λύνει αλλά σου χαρίζει και χιλιοπλάσιες δωρεές, επειδή τον εμπιστεύτηκες!
Τι ζήταγαν οι Μυροφόρες; Να τους ανοίξει ο Θεός τον τάφο για να αρωματίσουν τον Κύριο από την αγάπη τους. Δεν καταλάβαιναν βέβαια ούτε ότι θα αναστηθεί ούτε ότι η θεόσωμος ταφή του Ιησού είχε ζωηφόρα χαρακτηριστικά και παρέμενε αδιάφθορο το σώμα Του, ωσάν να ήταν ζωντανό το όντως νεκρό κυριακό σώμα!
Και τι τους δίνει ο Παντοδύναμος;
Ανοίγει διάπλατα τον τάφο!
•    Από ερμητικά κλειστός, παρουσιάζεται ορθάνοιχτος.
•    Από σκοτεινός, γίνεται πάμφωτος.
•    Από χώρος θανάτου, γίνεται αστείρευτη πηγή ζωής.
•    Από δύσοσμος που περίμεναν, αποδεικνύεται εύοσμος και χαριτόβρυτος.
Αντί για ένα νεκρό, άψυχο, αξιοθρήνητο σώμα παραδομένο στην φθορά, βλέπουν παντελή απουσία του κυριακού σώματος και αντ’ αυτού μέσα στον συμπαγή τάφο έναν ολοφώτεινο και ολοζώντανο Άγιο Άγγελο… ”Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς –η ακρίβεια του αυτόπτη μάρτυρα!–, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε” (Μάρκ. ιστ΄ 5).
Χωρίς να τον ρωτήσουν, ο Άγιος Άγγελος τους λέει ξεκάθαρα τι ζητούν και τι θέλουν. Μην εκπλήσσεστε! “᾿Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν” (Μάρκ. ιστ΄ 6).
Βλέπουν, τέλος, σε λίγο τον ίδιο τον Αναστάντα Κύριο να τους δίνει την ουράνια χαρά Του. “Καὶ ἰδοὺ Ἰησοῦς ἀπήντησεν αὐταῖς λέγων· χαίρετε” (Ματθ. κη΄ 9).
Σίγουρα, αδελφέ μου, στην πολύκοπη, ισόβια πορεία μας για να συναντήσουμε τον Χριστό, θα έχουμε προβλήματα. “Ἀνένδεκτόν (αδύνατον) ἐστι τοῦ μὴ ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα” (Λουκ. ιζ΄ 1).
Πάντα, όμως, να μην ξεχνάμε οτι μας παρακολουθεί Εκείνος, έστω κι αν δεν τον βλέπουμε –όπως δεν τον έβλεπαν οι Μυροφόρες–, και είναι έτοιμος να μας λύσει προς το συμφέρον της ψυχής μας την κατάλληλη ώρα, με τον κατάλληλο τρόπο, και τα πιο άλυτα προβλήματα.
Σε εμάς ένα μένει. Να επισκεπτόμαστε συχνά τον τάφο Του, δηλαδή την αγία Τράπεζα, την Εκκλησία Του, να Τον κοινωνούμε και μετά, όπως εκείνες οι μακάριες μαθήτριες, να τρέχουμε να απαγγείλουμε σε όλους τους καλοπροαίρετους ότι Χριστός Ανέστη και “προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν” (Μάρκ. ιστ΄ 7), δηλαδή στην Ορθόδοξη Εκκλησία Του.
“Ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε” (Μάρκ. ιστ΄ 7)… Εκεί συναντάς τον Χριστό! Στις Άγιες Γραφές και στα Άγια Μυστήρια της Εκκλησίας μας, που είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας.

Σημείωση: Το κήρυγμα αυτό είναι και το τελευταίο αυτής της σειράς. Ο διαδικτυακός αυτός Άμβωνας χρησίμευσε όσο οι Εκκλησίες μας ήταν κλειστές. Τώρα πλέον –δόξα τω Θεώ– οι Ιεροί Ναοί μας λειτουργούν ευχέρως και ο λόγος του Θεού ακούγεται σε πλείστους από αυτούς.
Χριστός Ανέστη!

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ