Ο τριακοστός δεύτερος Ψαλμός είναι ύμνος και δοξολογία προς τον Κύριο για την άπειρη δύναμή Του, που φάνηκε και στη δημιουργία του κόσμου και στις θαυμαστές επεμβάσεις Του στη ζωή του λαού Του.

Από τους είκοσι δύο στίχους του, που αστράφτουν σαν μαργαριτάρια ίσης αξίας, ξεχωρίζουμε για να μελετήσουμε τον δέκατο, όπου γίνεται λόγος για τη δύναμη του Θεού εν σχέσει προς τα σχέδια των πονηρών ανθρώπων.

«Κύριος διασκεδάζει βουλάς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δέ λογισμούς λαῶν καί ἀθετεῖ βουλάς ἀρχόντων», λέει με ενθουσιαστικό και πανηγυρικό τόνο ο θεοφώτιστος Ψαλμωδός (Ψαλμ. λβ  [32] 10). Ο Κύριος δηλαδή διασκορπίζει και εκμηδενίζει τις κακές αποφάσεις των ειδωλολατρών και απίστων και ματαιώνει τα πονηρά σχέδια αθέων λαών, καθώς και τις αποφάσεις μοχθηρών και κακών αρχόντων.

Τα θεόπνευστα αυτά λόγια έβγαιναν πάντοτε αληθινά μέσα στην ιστορία του Ισραήλ. Από την εποχή της εξόδου των Ισραηλιτών από την τυραννία του σκληρού Φαραώ της Αιγύπτου, μέχρι τη λύτρωσή τους από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία, όπου τόσα υπέφεραν από τον φοβερό Ναβουχοδονόσορα, αλλά και στη συνέχεια με τους αγώνες των ηρωικών Μακκαβαίων διαλύονταν πάντοτε τα σχέδια των εχθρών του λαού του Θεού.

Τα ίδια αιώνια λόγια ίσχυσαν, όπως σημειώνουν οι ιεροί ερμηνευτές, και τότε που ήρθε στον κόσμο «ὁ τῶν ὅλων Κοσμήτωρ», ο Σωτήρ και Λυτρωτής του κόσμου. Όσα και αν σχεδίασαν εναντίον Του «οἱ τόν Κύριον σταυρώσαντες ἄρχοντες» (Ζιγαβηνός), αποδείχθηκαν τελικά ανίσχυροι να Τον βλάψουν. Όσα κι αν αποφάσισε ο «παράνομος και δυσεβής λαός», δεν επέτυχε τίποτε άλλο, παρά μόνο τη γενική κατακραυγή εναντίον του εαυτού του, πράγμα που είναι αισθητό και σήμερα με τον αντισημιτισμό, που επικρατεί σε πολλές χώρες.

Αλλ᾽ η θεόπνευστη αυτή αλήθεια βρήκε επίσης την εκπλήρωσή της και στη ζωή της Εκκλησίας μας. Παρά τα φοβερά και σκληρά μέτρα, που πήραν ευθύς εξαρχής εναντίον των πιστών «οἱ τούς Χριστιανούς τυραννήσαντες λαοί» (Ζιγαβηνός), δεν πέτυχαν στην ουσία τίποτε. Εκμηδενίσθηκαν ύστερα από λίγο οι φοβερές αποφάσεις του Νέρωνα, του Καλιγούλα και του Διοκλητιανού και έμεινε μόνο με τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του ο Ιουλιανός, που ονειρευόταν να αναστήσει την ειδωλολατρία!

Το γράφει ωραιότατα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Πόσοι τύραννοι ἠθέλησαν περιγενέσθαι (να νικήσουν) τῆς Ἐκκλησίας; Πόσα τήγανα; Πόσαι κάμινοι; Θηρίων ὀδόντες, ξίφη ἠκονημένα; Καί οὐ περιεγένοντο. (Δεν πέτυχαν τίποτε). Ποῦ οἱ πολεμήσαντες; Σεσίγηνται καί λήθῃ παραδέδονται.(Εξαφανίσθηκαν δηλαδή όλοι οι διώκτες). Ποῦ δέ ἡ Ἐκκλησία; Ὑπέρ τόν ἥλιον λάμπει» (PG 52, 397-398).

Το ίδιο μήπως δεν έγινε κατόπιν και εκεί, όπου επεκράτησε ο υλισμός και η αθεΐα; Ενώ οι άθεοι και αντίχριστοι διακήρυσσαν επισήμως ότι θα διορθώσουν τα λάθη του Διοκλητιανού, θα κάνουν δηλαδή τέτοιο διωγμό εναντίον των Χριστιανών, ώστε να μη μείνει κανείς, δεν κατόρθωσαν τίποτε. Και παρά τη συστηματική αντιθρησκευτική προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλου υπέρ της αθεΐας, που επιχειρήθηκε με όλα τα μέσα, όχι μόνο υπάρχουν πιστοί, αλλά δίνουν και τη μαρτυρία τους με ηρωισμό και ελκύουν κοντά τους και άλλους και μάλιστα νέους. Οι δε άθεοι σήμερα εκεί πέρασαν στο περιθώριο.

Το ίδιο θα συμβεί και σήμερα και αύριο και πάντοτε μέχρι συντελείας των αιώνων. Εάν θα υπάρξουν άνθρωποι, οποιοιδήποτε κι αν είναι αυτοί και οσονδήποτε έξυπνοι, ικανοί και δυνατοί και αν παρουσιάζονται, που θα καταστρώνουν σχέδια εναντίον των θείων και ιερών πραγμάτων της Πίστεώς μας, όχι μόνον δεν θα κατορθώνουν τίποτε αλλά τελικά θα διασκορπίζονται και οι ίδιοι και οι βουλές τους.

Αυτός που ανοίγει πόλεμο με τον ουρανό και γίνεται με τα γραπτά του η τα νομοσχέδιά του θεομάχος, μην περιμένει ποτέ να νικήσει. Αν τα βάλεις με κάποιον συνάνθρωπό σου, έλεγε πάλι ο ιερός Χρυσόστομος, υπάρχει πιθανότητα να τον νικήσεις. Αν όμως προσπαθείς να πολεμήσεις τον λαό του Θεού, την Εκκλησία δηλαδή, «νικῆσαί σε ἀμήχανον». Είναι εντελώς αδύνατο να νικήσεις, γιατί ο Θεός, που την προστατεύει, είναι «ὁ πάντων ἰσχυρότερος» (ο.π.).

Ας τα φέρνουμε συχνά στο νου και στην καρδιά μας τα θεοπαράδοτα αυτά λόγια του Ψαλμού, αδελφέ μου, και ας μη ταραζόμαστε καθόλου από όσα ακούμε η βλέπουμε να γράφονται και να λέγονται σε βάρος της Πίστεώς μας και στους καιρούς μας.

Αν θέλουμε μάλιστα να έχουμε κάποια βεβαίωση και από την Ιστορία του Έθνους μας, είναι αρκετή και μόνη η διάσωσή μας από τα σχέδια του Μουσολίνι να μας πείσει ότι δεν περνούν ποτέ τα σχέδια των ανόμων. Διασκορπίζονται πάντα και εκμηδενίζονται από την ακατανίκητη δύναμη του Κυρίου μας, στον Οποίο ανήκει «πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας».

Γεωργίου Γ. Ψαλτάκη, «Μηνύματα Ζωῆς ἀπό τό Ἱερό Ψαλτήριο» – Τεῦχος Α’, Ἐκδόσεις «Ὁ Σωτήρ», «Ἐκμηδενίζονται τά σχέδια των ἀνόμων», σελ. 104-106